Περούκες

Ένα μικροδιήγημα αυτή τη φορά, γραμμένο πριν τρία χρόνια ακριβώς, τον Μάρτη του 2017

Περούκες

Ξύπνησα. Ήταν ακόμα σκοτεινά. Η βροχή είχε μια έντονη συνομιλία με τα τζάμια. Καφές. Το άρωμα του κατέλαβε το χώρο. Ετοιμάστηκα γρήγορα. Πήρα μαζί μου μια συλλογή διηγημάτων του Ίβο Άντριτς, το βιβλίο του Τάρας για το τουρνουά της Αγίας Πετρούπολης του 1914 και το “Γλωσσικό Πλέγμα” του Πάουλ Τσέλαν. Προβλέπονται αναμονές σε αυτούς τους χώρους και δεν τις αντέχω. 

Στην διαδρομή η ομίχλη, ο σκοτεινός καιρός και ο Στίβι Ρέι Βον συντονίστηκαν απόλυτα με το γνωστό μου σύμπαν εκείνων των στιγμών.

Έφτασα. Το περιβάλλον μουντό, βαρύ σαν καθεστώς, επιβάλλονταν με τρόπο που δεν σήκωνε αντιρρήσεις. Αυτό ακριβώς που περίμενα. Οι άνθρωποι όμως όχι. Δεν ήταν καθόλου αυτό που περίμενα. Έδιναν έναν τόνο ευχάριστο μέσα στο χώρο, ως να τον αγνοούσαν. Απέπνεαν μια διάθεση ζωής. Έμοιαζαν να αδιαφορούν εντελώς για το γεγονός πως το φέουδο εκείνο το διαφέντευε με συντριπτικά ποσοστά κατοχής ο θάνατος.

Αναμονή. Όπως αναμενόταν. Άρχισα με τον Τάρας. Θυμήθηκα ξανά την τρομερή απόδοση του Λάσκερ στην τελική φάση του τουρνουά. Το καλύτερο σκάκι που είχε παιχθεί ποτέ ως τότε όπως σχολίασε κάποιος από τους αντιπάλους του. Ο Κάπα έχασε την πρωτιά, πήρε τουλάχιστον το βραβείο ωραιότητας. Ο Αλεξάντερ Αλεξάνδροβιτς συστήθηκε στον κόσμο εκκωφαντικά. Ο ίδιος ο Τάρας, σταθερός, πάντα ισχυρός. Ο καουμπόη, ο Φρανκ Μάρσαλ, κάνοντας την έκπληξη βρέθηκε στην τελική πεντάδα. Την πρώτη πεντάδα των μεγάλων μετρ του αγαπημένου μας παιχνιδιού.

Οι παππούδες Μπλάκμπερν και Γκάνσμπεργκ  με ψυχή. Μα η ψυχή πιο συχνά δεν φτάνει, παρά που αρκεί.

Η μεγάλη τραγωδία του Ακίμπα. Η καταστροφή μιας ζωής και μιας ψυχής καθαρής, που για το πάθος της, γκρέμισε όλες τις γέφυρες. Στο τέλος ακόμα και τις γέφυρες του μυαλού του με τον πραγματικό κόσμο. Ξανάπαιξε ο Ακίμπα. Κάποτε και με πολύ καλά αποτελέσματα – σχεδόν μια δεκαετία μετά. Μα το κύκνειο άσμα μιας ιδιοφυίας δεν παύει να ήταν αυτό, στην Πετρούπολη το 14.

1.e4 e5, 2.Nf3 Nc6 3.Bb5 η Ισπανική. Η αιώνια Ισπανική.

Σήκωσα για λίγο τα μάτια μου από τον τόμο του Τάρας. Απέναντι ήταν ο πίνακας ανακοινώσεων. Η ανακοίνωση, καρφωμένη με πινέζες σε έναν κόντρα πλακέ πίνακα, έγραφε: «Παρέχονται περούκες δωρεάν, για τους αδύναμους οικονομικά ασθενείς».