Θέλω να ‘ρχεσαι

Θέλω να ‘ρχεσαι

μνήμη Μάρκου Μέσκου

Δεν θέλω να φεύγεις

Θέλω να ‘ρχεσαι

είναι μακριά μου οι μνήμες μιας κάποιας άνοιξης

απλώνω τα χέρια και δεν τις φτάνω

Δεν θέλω να φεύγεις,

Θέλω να ‘ρχεσαι

μυρίζω ακόμη τα κύματα

τρέχει ο αφρός τους στην πλάτη μου

Δεν θέλω να φεύγεις

Θέλω να ‘ρχεσαι

είναι και κείνα τα τοπία που πέρασα δίχως να τα δω

που με φιλοξένησαν κι ας μην τα αισθάνθηκα

Δεν θέλω να φεύγεις

Θέλω να ‘ρχεσαι

οι πόρτες κοιμούνται

τώρα που τις έπιασες στον ύπνο

Πέρνα!

Η άλλη μεριά – ας είναι μια ψευδαίσθηση –

δεν παύει να είναι μια άλλη μεριά

Δεν θέλω να φεύγεις

είναι κοντά μου οι νύχτες του φόνου

Δεν θέλω να φεύγεις

μια ανάσα από μένα τα μεγάλα νέφαλα

Δεν θέλω να φεύγεις

τώρα που στέκομαι μούσκεμα στη μέση του δρόμου

μ’ ένα σβησμένο τσιγάρο στο στόμα

Θέλω να ‘ρχεσαι

ό,τι ζητώ κυλάει μέσα στις φλέβες σου

Θέλω να ‘ρχεσαι

μέσα απ’ τους φράχτες – μέσα απ’ τα τείχη

Θέλω να ‘ρχεσαι!

Να κολυμπάς μέσα στο αίμα μου

(Ανώγεια, Γενάρης-Φλεβάρης 2020)