Χουάν Πρεσιάδο
τι γυρεύεις
εδώ;
έπαιζες κάποτε με τα κοντά σου παντελόνια
και την διχώς μανίκια λεπτή φανέλα
στα υψίπεδα που διαφέντευε ο ήλιος
τα παιδιά του τόπου σου
με τ’ αεικίνητα μάτια
και τα σχισμένα γόνατα
με τις περίτεχνες πλεξούδες στα μαλλιά
με τις φωτιές στα χέρια
ήσουν πάντα ξένος στον κόσμο τους
για που κίνησες τώρα;
δεν είναι μονάχα μια υπόσχεση
το ξέρεις
είναι μια άλλη δύναμη που σε κινεί να φύγεις
ψάχνεις τις σιδεριές και τα τσιμέντα
να στερεώσεις αυτό που ρέει σαν λάβα
κάτω απ’ τα πόδια σου
κι αυτά τα πόδια
σ’ εφέραν εδώ
γιατί;
Χουάν Πρεσιάδο
γνωρίζεις άραγε αυτό που θα σε φάει;
είναι το ίδιο που τρέφονταν από τις σάρκες σου χθες
είναι το ίδιο που τρέφετε απ’ τις σάρκες σου χρόνια τώρα
στο στομάχι μέσα του κτήνους
τα γαστρικά υγρά σε τρυπάνε
γιατί
να τον βρεις άλλωστε;
Χουάν Πρεσιάδο
φύγε μακριά!
την έχεις δει τη μοίρα σου,
άγραφη
που ‘ναι;
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου